Oculina patagonica
Bilgi
Koloniler genellikle kabukludur, merkezde daha kalın ve ince bir kenar substrat üzerine yayılır. Bununla birlikte, koloninin şekli derinliğe ve ortamın diğer özelliklerine göre değişim gösterir. O. patagonica bazı yerlerde koloninin dış kenarlarından başlayıp içeriye doğru yayılan beyazlama görülebilir.
Fırsatçı bir türdür, çeşitli kıyı habitatlarında gelişebilir, bozulmamış doğal alanların yanı sıra, liman, yat limanı ve aşırı kirlenmiş alanlarda dikey ve yatay yüzeylerde kabuk bağlayabilirler.
Hem yumurta yayımı şeklinde eşeyli olarak hem de mevcut poliplerden yeni polipler tomurcuklayarak eşeysiz olarak çoğalabilir, bu da kalabalık ve genetik olarak özdeş koloniler oluşturur. Başarılı yayılması, erken üreme olgunluğuna erişmesine ve aynı zamanda yüksek büyüme oranına bağlıdır.
Oculina patagonica yerli skleraksiyen Cladocora caespitosa’ya benzer. Ancak, Cladocora caespitosa’nın kalkerli kolonileri küresel, homojen ve bazen 50 cm’den daha büyük çaptadır.
Oculina patagonica kolonileri daha yavaş büyür ve kabuklanır, poliplerin arasında iskeletin şeklini kolayca gösteren bağ dokusu vardır.
Bu türün kökeni belirsizdir. Belki, Güney Amerika; Kuzey Arjantin ve Güney Brezilya’dandır. Daha önce Akdeniz’de bilinmeyen örnekler 1908’de geçici olarak Oculina patagonica olarak tanımlandı ve ılıman Güneybatı Atlantik’ten Akdeniz’e deniz taşımacılığı yoluyla yanlışlıkla getirilen bir tür olarak kabul edildi. Şu anda, İtalya, İspanya, Fransa, Türkiye, Lübnan, İsrail, Mısır, Tunus ve Cezayir’de kayıtlanmıştır.
Bu fırsatçı türün artışı, Akdeniz’in sığ kayalık substratlarında baskın trofik grup olarak yerli alg topluluklarının stabilitesini etkileyebilir. Serpulid kurt tüplerini, vermetid kabuklar ve kaya midyesi gibi kalkerlerli yapıları aşırı büyütür, algleri ve diğer yumuşak gövdeli yapışık organizmaları tamamen ortadan kaldırabilir. Ayrıca, Cladocora caespitosa etkileşime girdiği zaman bu türü baskılayarak geride bırakıyor.
Bilinmiyor.
Sartoretto S., et al., 2008. The alien coral Oculina patagonica De Angelis, 1908 (Cnidaria, Scleractinia) in Algeria and Tunisia. Aquatic Invasions Vol 3, Issue 2, 173-180.
Coma R., et al., 2011. Sea Urchins Predation Facilitates Coral Invasion in a Marine Reserve. PLoS ONE 6(7): e22017. doi:10.1371/journal.pone.0022017.
Fine M. , Zibrowius H., Loya Y., 2001. Oculina patagonica: a non-lessepsian scleractinian coral invading the Mediterranean Sea. Marine Biology 138, 1195-1203.
